گاهی شعر به سراغم می آید ،گاهی یاد تو ،فرقی نمی کند

               هردو همیشه به دلتنگی من ،ختم می شوند

با بودنتــــ ،حتی با یکـــــ گل ،بـهار می شود

چـه زمستـان جـان فرساییستـــــ نبودنتــــ،ندیدنتـــــ ،رفتنتــــ،

    رفتـی و بـه انتظارتـــــــ چشــم بـه ساعتــــــ شنـی دوختــــم ،

           چنــد صحــــــرا گذشتـــــــ و تـــــو هنـــوز نیامــــدی

             خیالتــــــــ همیشــــه هستـــــــــ،چقــــدر دلــــــــم ،

              امــــروز تـــــورا می خواستـــــــ ،نــــــه خیالتــــــــ را

     آسمــان دلـــم ، فقـط در انحصــــار پـــــرواز چشــمان  توستــــــــ ،

  آنقــدر آمدنتــــــ را محـال میدانستــــم،کــه رفتنتــــــ را بــاور نــدارم

  خیـــالــی نیستـــــــ ،مــن بــه،هـــا کــردن،دستهایـــم ،عادتـــــ دارم

         تــــو تمـــام مــن باش ،مـــن بـــه نبـــودنـــم قانعـــه ام

                     درستــــــ مثــــل یکـــــــ جـــــزیـــــره،

          از هـــــر طرفــــــــــ بــه تنهایــــی محــــدود شــــــدم

                بــــه عشـق خوانـــدن شعـــــــر چشمانتــــــ ،

        تمـــام کوچـــه هـــای انتــــــــظار تـــو را ،از بــــر کـــرده ام